Tanımadık Şiiri - İbrahim Bozkurt

Aileden bildik seni,
Yıllarca tuz ekmek yedik.
Bugün sana bihal olmuş,
Seni böyle tanımadık.

Seni candan kabullendik,
Hiç tereddüt göstermedik!
Yıllarca birlik yürüdük,
Seni böyle tanımadık.

On yıllardır bir komşuyuz,
Ayrı gayrı hiç bilmedik.
Sana değip dokunmadık,
Seni böyle tanımadık.

Yanlız bir eksik eteksin,
Sana bir helal gelmesin.
Elüstünde tuttuk seni,
Seni böyle tanımadık.

Oturmuş sohbet ederken,
Birden bire alevlendin!
Haksız bir bühtan eyledin,
Dilim sürçtü de demedin
Seni böyle tanımadık.

Gördüklerim hiç hoş değil,
Aklınla aran açılmış!
Uzak durmak en iyisi,
Seni böyle tanımadık.

Birgün bizde birgün sizde,
Oturup sohbet ederdik.
O günler nede güzeldi,
Hep böyle olsun isterdik.
Seni böyle tanımadık.

Çiğ süt emmiş derler insan,
Ahbap olmak nedir bilmez.
Hatır gönül demez yıkar,
Seni böyle tanımadık.

Bozkurt, insanı seversin
Dosta kol kanat gerersin!
Zarar görsün istemezsin,
Seni böyle tanımadık.