Tanım Şiiri - Kemal Gömeç

TANIM

“ YALNIZLIK ” burcundanım …
Adım gibi biliyorum!
Nihâvent sitemlerim,
Hicaz hüzünlerim var benim …
Hayatın bekleme salonunda,
Ayrılık,acı ve mutsuzluktur,
Kapımı çalan en çok.
Elimin tersiyle iterim,
Akıl almaz sevgisizlikleri,
Bu yüzden hep yarınadır kuşkularım …
Bir yaşam göstergesi,
Otuz dokuz hazan yılım,
Hep bana benzeyen,
Benden de çok ben …
O … Mûhâyyer kûrd - i coşkularım.
Benliğimin kuytularında,
İçerimin odalarında,
Bir sevdiklerim vardı,
Bir de sevenlerim …
Bir de şimdi bu yaralı yüreğimde,
Enkazları kalmış,
Kûrd-ili Dilâra aşklarım..!
Uğruna yaşadığım,
Uğruna ölmekler dilediğim.
Ölmediğimde öldürdüğüm,
Yaşattığım ölü sevdalarım..!
Ayrılıklar yaşadığım adım adım.
İşte … Şimdi, ben böylesine,
Yaşayan ölüler diyarıyım …
Onlar ise hayat serüvenimin,
Yaşayan ölü kahramanları …!
Şimdilere onlardan bana,
Arta kalanların toplamı,
Yaşanmış saydığım,
Yaşadım sandığım,
Ama hiç yaşamadığım …:
Bir bir adları yazılı,
Birer garip MEZARTAŞI!
Gönül gömüklüğüme,
ARMAĞAN bıraktıkları.
Yine de yitirmedim,
Yitirmeyeceğim …
Sevgiye ve kendime olan saygımı.
MAHŞERE KADAR!
Eminim …
Biliyor ki hayat,
Karşısında KEMAL GÖMEÇ olmanın,
O zarif ve anlamlı duruşu,
Haklı GURURU var