Tanıdım Seni Şiiri - Hasan Özünal

Tanıdım Seni

Tanıdım seni, Dünya Ahiret artık benimsin,
Tanıdım seni, o duygu yüklü içli sesinden.
Tanıdım seni, bunca yıl hasretle beklediğimsin,
Tanıdım seni, sevgi dolu o billur gözlerinden.

Bunca yıl aradım, ovada, dağda, kırda, bayırda,
Şehirde, köyde, kasabada, sahilde ve bozkırda.
Günler, aylar, yıllar boyu aradığım geldi ahirde,
Tanıdım seni, gurur yüklü alınındaki beninden.

Ben ararken, sen gelip beni buldun ya böyle,
Yılların hasretini giderelim, gel yanıma şöyle,
Bunca yıl, nerelerdeydin, nasılsın, hele söyle.
Tanıdım seni, o tertemiz pırlanta kalbinden.

Sensizken, karanlık, pusluydu bu fani dünya,
Ömrümü alıp götürdü, bir ulaşılmaz boş hülya.
Nefes alıp veriyordum belki, yaşıyordum güya,
Tanıdım seni. büyük bir hasretle bana gelişinden.

Maziyi, bir rüya gibi yaşadığım mekanda idin,
Belki de, aramaya başladığım o ilk anda idin.
Ben bir yanda çırpınırken, sen bir yanda idin,
Tanıdım seni, o nurla kaplanmış teninden.

Bunca yıl birikmiş sevgimi sunmak isterken,
Sevilmekten umut kesip, sade sevmeyi beklerken,
Sen sundun bana, hayalimi bile aşan sevgiyi, sen,
Tanıdım seni gülüm, sevgiyi haykıran gözlerinden.

Hasan ÖZÜNAL
KARAMAN