Tanıdım Aşkı… Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Yenile yenile aşkı tanıdım,
Benimle harp olmaz deyip alt eder!
Onsuz muhitlere bir yol aradım;
Cana küsmek bilip, hal oldu keder…

İmanı, izanı künhüne visal.
Leylayı Mecnundan kıskanır gibi..
Bir gönül dehrine eylese isal,
Belki de bu harbin kalkar sebebi!

Dost olup sırrını izhar eylese,
Güç alır, dağ deler Kerem olurdum.
Hafiden vazgeçip, cehri söylese
Vuslat dergahında mahrem olurdum.

Aslı bir rumuzdur, aynada cisim..
O’nu tutmak uzak olmak kendine!
Bilesin, kazdığın dağ değil, resim;
Girilmez kazasız aşkın bezmine…

Kaide benimdir, ram olmak senin;
Diyerek aşk teslim alır geleni..
Yeter sana bir can, bir kuru tenin;
Tanırım renginden aşkı göreni…

Ne etsem de bitse bu kapışmamız?
Demeye gerek yok, şartlı kapısı!
Yıllardır aşıktık, belli ki hamız;
Anladım sabırmış, aşkın tapusu…

Yardan gelen cefa dünya sıratı,
Nazları sevdayı pişiren harmış..
On para etmez de beden kıratı,
Sevilmek dört mevsim, sevmek kara kış! ..

O gönlü kazmadan cevrden usanır,
Kara kışta sıcak rahat dilersin!
Yüce dağlar soğuk olur, puslanır;
Bir de sıkılmadan vuslat dilersin…