Ruhlar aleminden düşmeden önce hatırladığım bir ezgi var geçmişten gelen; özlem tınısıyla kulağımda...
Korkuyorum ama dinliyorum; duyuyorum...
Duvara karşı duruyor yüzüm ve tanıdık gölgeler var duvarlarımda.
Ama karanlıklar kaybedemez gölgeni; görüyorum...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta