Tanıdık bir yalnızlık var yüzünde

Tanıdık bir yalnızlık var
yüzünde
bakınca gözlerinin derinliğine
milyonlar içinde yalnızlık
yüreği toprağa gömülmüş
biçare insanlık
vakit varken
tut ki
elinden kederlenmesin
yalnız yürekler
tanıdık yüzler içinde
gam yüklü düşünceler
yitirilmiş yıllar
düşük omuzlar
cılız bedenlerde
meçhule gider ayaklar
ruhu çoktan bedeninden göç etmiş
yalnız adamlar
baba yurdunu
kıraca dönmüş bağlarını
dumanlı dağlarını
arar dururlar
dururlarda bulamazlar
doğduğu topraklardan
doyduğu toprağa
göç etmiş
mülteci hayatlar
yarı açyarı tok yaşamış
solgun yüzler
yorgun yıllar
alınlarda
kurumuş nehir yatakları gibi
bırakmış derin izler
kör karanlık çökmüş
ağır yaralı yürekler
ölmekle ölmemek arasında
yıllar yılı kömür ateşi gibi yanmış ruhlar
vatanından çok uzaklarda sayıklar
nerede
o
eski insanlar
nerede
o
eski insanlık