Tanıdık Bir Yabancı... Şiiri - Cengiz Okçu

Bir sonbahar zamanıydı;
Uzakları yakın eden de aşktı,
Yakınları uzak eden de aşktı.

Kimsesiz duyguların sahibi olabilmek çok kolaydı,
Zor olan sahiplenilmiş duyguları yaşamaktı.
Anlaşılan ve anlaşılamayan her şeyin sahibi yine aşktı.
Kısaca; başlangıçta aşktı
Bitişte...

***

Dönüp bakınca bir an,
Görülen hiçbir şey aynı değildir eskisiyle.
Ne zaman içinden bir sızı geçse, dursun istersin her şey.
Ne giden bir yüreğin izi kalsın, ne de gelen bir yüreğin sözü.
Yalnızlığın tek başınalılığına ihtiyacın varken,
Çoğalan tozlu yürüyüşleri duyarsın, sana doğru.
Birkaç saniye istersin dinlenmek için kalabalık “aşkım” cümleleri arasında.
Sana mı hitap eder bilmezsin, sadece duyarsın nüfusu artmış kalp atışlarının.
Sen kimsin?
Kendini tanıyor musun?
Emin ol ki, herkesten daha tanıdık değilsin kendine.
Belki de bir yabancısın…

Benim için odamdaki hiçbir eşyanın yeri önemli değil artık.
Çünkü yabancılaşan her şey onlarda saklı.
Sende onların içinde.
Sağda solda durmuşlar hiç fark etmez.
Zaten, bu aralar senide tanıyamıyorum
Öteki berikinden farklı olmuş “anlarının”
Hani bir an tuttum sandım yüreğini,
Serçe misali kaçtın uzaklara.