Tanıdığım İstanbul Şiiri - Mehmet Ali El ...

TANIDIĞIM İSTANBUL

Sen güneşim, sen ayım, gökteki yıldızımsın.
Sen içimdeki ateş, çektiğim hasretimsin.
Sen gece odamdaki ay ışığımsın.
Sen İSTANBUL um ecdadımın ruhusun.

Nice aşıkların seni söyleyip durdu.
Fatih Mehmet seninle yandı durdu.
Yahya Kemal seni yazdı ama ne çare
İçindeki aşkıyla, fıtratıyla buluştu.

Roma seni ağlattı utanmadan yıllarca
Çünkü o denizdeydi kıymet bilmezdi suyun
Peygamberim övmüştü nasip olan sultana
Mazhar olmak ne güzel o büyük fütuhata.

Ben seni hiç görmedim rüyalarda tanıdım.
Vallahi sana gelmek için yandım.
Param pulum yok bu yüzdendir utancım.
Olabilir mi Ayasofya miracım.

Köprülerin kurulmuş sanki arş-ı âlâ’ da
Görmeyi nasip eder inşallah Hak Teâla
Surlarında dalgalanan al bayrağım
Korku salar koskoca Avrupa’ya

Sebillerin yolların
Adaların koyların
Ülkemdeki boyların
Hepsi sana aşıklar.

Kızma bu bendeki tahayyülün
Eksiğin yok fazlana lafım yetmez
Bir kere görsem cemalin
O zaman dünya mürekkep olsa gene de sana yetmez.

İnsanlar hep çalışır seni anlatmak için
Bilemem ki bu çaba, şiddet ne için
Anlatmaya gerek yok zaten sen bir tarihsin
Sen anlatılmaz yaşanırsın İSTANBUL

Kabulse şiir oldu
Senin aşkın söyletti
Değilse zaten aşkın
Yeri göğü inletti.