Tanidigim insan Şiiri - Nurgül Yenigün

Su dünyada en cok sevdigim saydigim insanlardir
En cok ürküttügüm ve kactigim onlardir
Daglarda yasayan yillanlari tanidim anladim
Fakat su insanlari ne anlayabildim
ne de tanidim
Bir bakiyorum melek mi melek, ince mi ince
Bir devran desiyor belirli bir an gelince
Insanlara hizmet icin öleyim, seref`le, iftirhar`la
Yalniz onlardan uzak durayim
Yasayayim yalnizligimla
Nasil böyle oldum, nasil kactim?
Nasil yandim onlardan?
Beni böyle ah-u-zar ettiren sebebleri bilseniz
'Haaaklisssinnn', hemde 'coook coook' dersiniz
Aaaaah.... su insanlar... öyle büyük bulmacaki
Cözemeden ölecegim
Bir ansizin ölürsem insanlar icin
Anlinizdan öpecegim
Öyle ezdilerki beni adeta toz oldum
'Kimdir beni ezen' diye baktim
Karsimda en yakinimi buldum
Rabbim buyurmazmi
Insan nankör dür diye
I Y I L E R I D E V A R
Bu darbeciler nicin böyle?
Nicin ve niye?
Aaaah... su yalan dünyada bir sadik kul tanimadan gitmek
Onlar icin eriyip, onlarin derdiyle bitmek
Eeeey... bilinmez insan! ! !
Ne olur bana göründügün gibi ol
Ben seni taniyamadim
Yalvaririm kardesime taninan kisi ol
Aglasam suc, aglamazsam suc
Tüm gözler senin üzerinde
Arkandan düsmanlik
Yüzünden dostluk yapan insanlar...

2001