tanıdığım bir insan vardı bir zamanlar
güleç yüzlü,
hep hayata gülümseyen
çiçek açardı dört mevsim
çağlardı fırat gibi
asiydi,murat gibi.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta