Tanıdığım İlk Adam Şiiri - Kübra Gülbahar

Günlerden hiçbir gündü
Aylardan takvimsiz…
Nedense hep duygularımın devrikliğinde çıkardın karşıma
Cümlelerimin içindeki eksik kelimeydin
Doyduktan sonra tabakta kalan son lokmam
Sen benim için ya bir fazla
Ya da bir eksiktin
Tamlarını hiç bilmediğim…
Arada haberin gelirdi…
İyiye dair hatırlayamadıklarımı kurcalardım!
Suçlardım… söverdim… ağlardım…
En çokta özlerdim…
İçimde ipini sıkıca bağladığım hislerim şaha kalkardı
İnatlaşırdım…
Ağlasam günahkâr hissederdim kendimi
Sussam onca sahiplikte yetimleşirdim!
Gözlerim sabit bulanıklıkla bakardı
Bir şeyler söyle derlerdi
Kelimelerin boğazda düğümlendiğini en çok sen hissettirirdin bana! !
Etrafımdan kovsam da yüreğimden gitmezdin
Nefretinde sevgiden olduğunu seninle pekiştirdim
Yarınsızdın benim için…
Babaydın…
Babamdın…
Şöyle boğazına atlayıp sevdiğimi söyleyemediğim…
Dizinde uyuyamadığım…
Sıcaklığını hissedemediğim
Babamdın…
Severdim seni sen bilmezdin…
Hala çok seviyorum
Ama sen yinede bilme…