Tanıdığım Hüzün Şiiri - Berfin Özcan

Hüzün akıyordu gözlerinden.
Sanki bütün dünyanın yükü sırtındaymış gibi,
Yorgun ve harap.
Deniz kokuyordu dertleri,
Bazen sakin bazen hiddetli.
Tanıyordum bu derdi,
Evet deniz kokan bu derdi.
Sayısız içten içe edilen kavgalar.
Hüznün koynunda nedensiz ağlamalar,
Koca kalabalık içinde yalnızlık.
İşte bundandı tüm sessizlik,
Bundandı tüm acı.
Anlıyordum onu üzüntüsünü ve sessizliğini.
Geçmeyecekti bu acı hep derinlerde sızlayacaktı.
Ta ki ölene kadar.