Tanı Yakası Şiiri - Akın Akça

Nehirler geçen küreyişler
Geçtikleri suda boğuldular.
Bundan yok olmadılar
Ve böyle varolacaklar.

Güneş nefesini tutmuştu,
Soluğu çekildiğinde.
Böyle devrildi gitti,
Ner’de, n’apar bilinmez.

Apansız ve sunni dölleniş
Sezilmez ancak yaşanır
Ve bir şeyin içi daralır,
N’olduğunu anlamaz.

Nehirler geçen küreyişler
Güç topluyorlar.
Zamana ihtiyaç çekmeyen
Olduklarını zor anlamak.

Sevgi mi ağır geldi,
Sanırım çok hafif geldi.
Ama bu iş bur’da bitmedi.
Güz’de yapraklar yeşillendi.

Erken doğmuş bir bebek
Ki sanırsın asla doğmamış;
Fakat yaşamayı sever hayatı,
Öyleyse neden bu karartı?

Apansız ve sunni bebiş
Yamuk yumrular doğurdu,
Kuduzdu üreyenler,
Dört bir yana bürüdüler

Böğürenler ve çok hızlıydı.
Ama gideceği yönleri
Kazımıştım.
İşte şu kumsala..

Giden hasta-türeyenler
Biliyordu bunu.
Ama yine de
Darılmıştım..

Bir uzay gemisi havalandı,
İçinde su var,
Onun içinde insan:
Alıştı, sen san!

Yine de mutfağa
Gideceğim su içmeye,
Bunu biliyorum:
Eriyorum buna tek.

Kim demiş doğmuş
Suda elek?
Ateşi keşfedendi
Anne karnında

Tos pozisyonunda,
Uyuyor mu gözükmüştü?
Yazıyı da icat etmişti
Yüzüp duran bebek.

Kabul etmek demek bunu,
bir sunumu göze almak.
Yoksa, bebek yine kalacak
Saf, berrak; sen çalışkan, duru.