Ne günlere kaldık yarab:
Her tarf oldu toz duman.
Öyle bir hale geldik ki,
Karıştı dost ile düşman.
Güven, itimad kalmadı.
Dostluklar bir, bir bozuldu.
Her şeyimiz madde oldu.
Mana ise unutuldu...
Kardeş, kardeşten korkuyor.
Riyakarlar kol geziyor.
Şakşakçılar çoğalıyor:
Ehil olan horlanıyor...
Tuzakları kurar oldu:
Kardeşler öz kardeşine.
Bur türlü düzen gelmiyor:
Her iş gidiyor tersine..
Helal, haramı ayıran:
Çok az insan günümüzde.
Dünyayı baki sananlar:
Koşar dünyanın peşinde.
Kalmadı günümüzde:
Arzu edilen dostluk.
Herkesin ğayesi başka:
Kayb oldu kardeşlik,birlik.
Aferin almak uğruna:
Kardeş,kardeşi ğammazlar.
Benim, benim diyen bunlar:
Hiç ukbayı düşünmezler...
Yalan,yalnış konuşurlar:
Kendine pay çıkarırlar.
“Ben olmasaydım” derler;
Her şeye sahıp çıkarlar.
Hele bir bakın etrefa:
Bu tip insanlar çoğaldı.
Sabırla bekliyoruz biz:
Henüz güneş doğmadı...
Varmıdır islam dininde:
Yalan sözleri konuşmak?
Kardeşini kötüleyip,
Kendine çıkar sağlamak?
Olmuyor beyler, olmuyor:
Bu gidişat iyi değil.
Müminin dostu mümindir.
Bu gerçeği böylece bil...
Başkasına kuyu kazma:
Sen düşersin o kuyuya.
Sapma dostum sağa, sola.
Sahıp çık daim doğruya..
Ayrılma doğrudan Ali:
Dünya fanidir, fani..
Kırma kimsenin kalbini:
Tanı dos ve düşmanını..
13.11.2006 Almnaya
Kayıt Tarihi : 14.11.2006 14:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!