Taner Sezgin Şiirleri - Şair Taner Sezgin

Mavi dönerse griye;
Umutları tükenir
ve gözleri solarsa kadının,
İşte o zaman
sonu gelecektir dünyanın...

Gökkuşağının altındaki hazinemsin;
ben yaklaştıkça uzaklaşan.
Ve ben,
yaramaz çocuklar gibiyim;
Her yağmur sonrası sokağa koşup
gökkuşağı arayan.

Kalem kağıda her dokunduğunda
Farklı bir iz bıraktı
Kağıt, izleri gözlerle, gözler ise
Sözlerle buluşturdu.
Her iz, ok gibi saplanıp
Umut oldu yüreklerde...

Başkalaşmış gün doğumları
Gökyüzünün karanlığı hapsetmiş ruhları

Resim çizer gibi çizilmiş bedenler
Sokakta kalmamış mutsuz yüzler

Sen gülünce
Açar çiçekler,
Güneş gülümser,
Kuşlar Havalanır
masmavi gökyüzüne.

Ve bir gün
bir çiçek
kopar dalından...
Yaprakları savrulur,
dalı solar,
boynu bükülür...

Önce yapraklarım soldu tek tek,
sonra dallarım kurudu.
Bulutlar bana küskün...

Toprak, son nemini de paylaşıp benimle,
kuruyup gitti sessizce...