Bir ses duydum aniden,sanki sessiz gemiden
Fışkıran bir nakarat,senfoni hiç bitmeyen
Yıllardır unutulmaz ince bir ezgi sin sen
Hadi doğdun anladık,güneş misin batan sen
İncecik bir çizgi sin artık dudaklarımda
Mutluluk bize haram bu Şehri-İstanbul da
Ne ince do'ya inebilmiş
Ne kalın do'ya çıkabilmiş
Bir adem evladıydı; O
"Bakarsan bağ,bakmazsan dağ olur"
Derdi demesine de
Bu sakalı değirmende de ağartsaydık ; olurdu dedi adam,
Sonra sevdicesine çevirdi gözlerini inceler gibi ;
Onun da saçları değirmende ağarmamıştı…
El-ele tutuştular , tutuştukları gün gibi;
Kaybolmayan gençlikleriyle
Aynaya baktılar el ele
Onun gözleri
Ne sadık dostum kara toprak
Ne dinlendiren çimen yeşili
Ne denizin hırçın laciverti
Ne gökyüzünün sakin mavisi
Ne sonbaharın hüzünlü grisi
Mutlu günlerime doğan güneş
Ana yada sevecen bir eş
Ne vah,ne eyvah
Bilincimi yıkayarak her sabah:
Kahkahadan kırılırcasına
Güneşli bir güverteden inip
Kör lambalı odada öne, arkaya sallanmak
Aynımıdır ey bilmez
Hapşırık ile hıçkırık birmidir hani
Parlayan gözlerini kısma-kıstırma
Bir taşla iki kuş vurma-vurdurtma
Gözü görüp , aklı erince
Sağına bakmış , bakar a...
Soluna dönmüş , döner a...
Döne baka ,
Olmuş sonunda
At üstünde suratlardan bir surat
CAN lansın diye toplumu
YÜCEL sin diye gelecekte
Sabredememiş sosyal haksızlıklara
Ve de soygunlara
Sabrın sonu felakettirrrr...
"Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır"
Gerçek yağmuruna el açan
Eski bir hırka gibi
Atmak isteyip atamadığımız
Yutmak isteyip yutamadığımız
O ilkel satır
"Doğru söyleyeni,dokuz köyden kovarlar"
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!