Ey benim
Uçsuz bucaksız denizlerin rengi gözlüm
Kurşun bakışlım sarı saçlım
Beni bırakma
Düşlerinde mahpuslar yediğim
Şan şöhret benim neyime
Verselerde almam
Köşk saray bağ bahçe
Sigaramın dumanında efkârımı dağıtır
Giderim
Papucum değilse delik
Seyyah olup
Gönlümüzü gülistan,a yol eyledik
Gül ile aşk,ı bir eyledik
Gül ile yanan yüreğimizi
Gülseren,e
Kul eyledik.
Solgun bir buluta düşerdi ses,im
Gözlerim kaldırımlara yağardı
Sokak lambaların ışığı sularda
Oynaşırken
Rıhtım duvarlarını kırarak gelirdi
Sen gittiğin zaman
Güneşin battığı yerlerden gelip sabahı bekledim
İnadına yaşadım sensizliği
Gecelerin yargıcında sorgularda kaldım aynalarda
Hüzünlü şarkılar dinledim kanadım sessizce
Sen gittiğin zaman ben hiç ağlamadım
Gül benim
Ömrüm,müsün
Şu halimi görürmüsün
İçimdeki yangını
Ancak
Sen söndürürsün
Uyandım
Gül kokusu sabahlar
Cıvıl cıvıl ötüşür kuşlar
Yastığımda unuttuğun
Saçının teli
Dudaklarımda
Gün ağırır
Kargaların çirkin sesi
Çınar ağaçlarında
Yüzüme çarpar
Tükenir ömür denen yol
Olsun
Sırtında yamalı bir hırka
Derviş gibi gitsen aşk,a
İstersen elinde asa
Düşmüs,sen aşk için
Bu yola
Çiğ oluyorum
Nar çiçeğinde bir damla,da
Yanıyorum
Yangın olup üşüyorum
Çetrefil yol,un sağnağında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!