Baba demeyi özledim ben.
Sırtımdaki yükü sensiz atamadım,çok ağırdı baba,halen yere bırakamadım ben
Hep istedim ellerinden tutmayı,ellerinle yüzümü okşamayı
Annem ağlıyordu sen gidince, hep ağladı zaten süzüldü gözlerinden yığınca damla sen ölünce,
Birgün toprak, bu bedeni benden alacak
yüreğimdeki, ruhumdaki aşk ortaya çıkacak
tenimde uzaklardaki, meleğimin ismi yazacak
herkes şaşıracak, ağlayacak
zalim dünyaya haykıracak;
soracaklar, sevenler hep böylemi olacak
Ne güzeldi seninle aynı dili konuşmak,aynı duyguları paylaşmak
Aklımdaki inan herşey sesleniyor bana; ne güzel olacak seninle yaşamak
Çare arıyorum,
Bir çıkmazdayım...
Nasıl olacak senden uzaklaşmak, eğer çözümse senden kaçmak
Hayır! hayır! yeşil gözlüm yalandır senden ne uzaklaşmak nede kaçmak
Ne güneşin, ne ayın, nede yıldızların şansı yok artık
Okumayacağım bundan böyle şiirler,
Söylemiyeceğim bundan gayrı onlara şarkılar,çünkü anlamadılar beni onlar.
Nerede hüzün, nerede keder, nerede dert varsa,
İşte benim, işte sensin bunlar
Ezilip büzülen kavrulan eller
Latifelerle nicesine aldanan yüzler
İçip içip benim gibi ağlayan gözler
Falına baktıran sevilmeyen gönüller
Herşey çok güzel, ama sen yoksun ki
yalan söyledim birtanem, yok güzel
çünkü sen yoksun ki
Bir an çok yakın, bir an çok uzaksın
uzatsam mı? uzatmasam mı? bilmiyorum ellerimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!