1981 yılı Gaziantep/Şehitkamil doğumlu Veysel-Elif çiftinin 6.çocuğudur.İlk orta ve lise öğrenimini bu ilde yapmıştır.Liseden sonra tahsiline hiç ara vermeden lisenin bittiği sene Niğde üniversitesinde devam etmiş ve iktisat mezunu olarak okulunu bitirmiştir.çocukluk yıllarından beri şiire önem veren bir kişilik olarak kendisini çevresine kabul ettirmiştir.Genellikle aşk sevgi ve duygusallık yüklü şiirler yazmayı tercih etmekle beraber toplum aile ve doğa konulu şiirleride bulunmaktadır...şuan memleketi Gaziantepte serbest muhasebeci olarak hay ...
Bir adam var karanlıkta…
Gözleri hep ağlamaklı,yüreği derin bir sevdayla yaralı,
Elinde bitmez kadehi,dilinde isminin hecesi,
Kalbinde bir aşkın acısı…
Bir adam var karanlıkta…
Gökyüzü zifiri karanlıkken,pembe bir dünyada elele bu sevdanın içindeydik senle…
Ve birlikte sonsuz olmaktı temennimiz.
Çocuksu düşlerimiz vardı,sadece ikimizin olduğu…
Zamanda uzun,yaşamda kısa olan bu aşkta;
En güzel sevinçleri,en güzel anıları paylaştık,sevdaya dair çok şey öğrendik. Sevmeyi,gülmeyi ve terk etmeyi öğrettin bana,yaşamın sevince anlam taşıdığını gösterdin…
olmuyor işte söyleyemiyorum,
belki de ben aşkın bu kıvamını seviyorum
korkuyorum söylemekten, senin değişeceğinden
söylersem... söylersem gitme diyecek misin
adımı duyunca titriyecek mi yüreğin
yazabilecek miyiz birbirimize şiirler yine
Giden giDer Gittiqi Gün biTer.
Geçer dediklerimi geçirdim!
Biter dediklerimi bitirdim!
Nefret ettiklerimi sildim...
Gittin sen,tüm gidenler gibi…beni tamamladığını düşünürken,yine yarım kaldım.
Tebessümün takılı kaldı yüreğimde…
sonu yok,ışığı yok,ıssız bir yolda sessiz kaldı sevdam.
Korkup kaçtın beklide bu sevda dan!
Sığdıramadın kalbine,taşıyamadın doğru dürüst…
Bu kadar çabuk pes edişinde bundandı belki?
SEN Yazdığım son ŞİİRİMSİN...
Nasıl başlayacağımı bilemediğim,
Bitirmeyi bir türlü beceremediğim...
SEN Gittiğim en son ŞEHİRSİN...
Gitmeye CESARET edemediğim,
Dönmeyi öğrenemediğim...
Ey felek! ben aşkı erken yaşta tanıdım,
Ve ben her zaman aşkım ile yaşadım.
Sen her zaman yıktın aşklarımı…
Gücenme felek! ben seni kalleş olarak tanıdım.
Ben erken yaşta başladım sevmeye,sevdikçe sevdim,
biliyorum sende gideceksin
her güzel şey gibi sende biteceksin
bu ilk değil yıkılışım
hayata isyan haykırışım
biliyorum sende gideceksin
Mevsimlerden yine sen!
Yokluğun donduruyor.
Ellerim buz gibi...
Ayrılığın yaprakları dökülüyor can kenarıma.
Bulutlar yar topluyor!
Uzağında kaldım her şeyin,
Senin,sevginin uzağında…
Ellerim boşlukta kaldı,kollarım yokluğu sardı,
Sensizlik içime…en içime işledi.
Nedense bir türlü hazmedemedim gidişini!
Sanki hiç bir şey yapmamışsın gibi…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!