Tandır Başı Hikayeleri 1 Şiiri - Edip Çakı

omuzuma bir ok gibi saplanan
buğulanmış bir ekmek tokluğu için
yine tandır başı nöbetindeyim
tüm hücrelerimle...
ve evde açlığı iliklerine kadar hisseden
benim dışımda atan yüreklerimle

kimi doyuracağımı bile bilmeden
ateşi mi yoksa?
babalarından miras paltoları ile
sokakta insanlık oyununda vurulan çocukları mı?

ve alnımdan dökülen tere inat
sırtımda yeni yetme kamburluğumla
açlığımı doyuruyorum...

yanı başımda sıra bekleyen taze bir gelin
ve kendisi kadar yaşlı bir nine
başlıyor anlatmaya, anlattıkça ağlamaya
evliliğinin en bekar zamanlarında
daha acısı taze iken kınalı elinde
yine birgün bir tandır başında
ekmeğini kazanırken
ve yanarken elleri iştahla

sırtında asılı duran bir bulut
ki o bulut bir çocuk
cehenneme atılan gühankar gibi
düştü tandırın içine...
önce elleri yandı
ve gözleri
ve en sonunda yüreği

o zaman anladım dedi
bir annenin yüreğini doyurmanın
ne kadar zor olduğunu
ağladım ağladım dedi
durmadan yılmadan sıkılmadan
anladım dedi
gözyaşlarımın
tandırın içindeki ateşi söndüremeyeceğini
yandı yüreği
pişti ekmek...
yinede bu ekmek doyurdu birilerini