Tandır Şiiri - Ahmet Çelik

Cehennemi andırır kızarmış toprak tandır
İçinde volkan kaynar kâr etmez katı buzlar
Gece ile gündüzün kesim çizgisi tan’dır
Aydınlığa girerken sabah güneşi guzlar.

Arayan mutlak bulur hayatın sırrı andır
Gölge oyunu gibi doymaz acıkmış canlar
Hiç ölmeyecek diye kazık çakılan handır
Beyaz tahta beşiğe yatıp kendini nazlar.

Sahanda altın kaşık verdiyse onla bandır
Dağınık dursa bile toplu görülür azlar
Uymaz isem Emire harlı ateşte yandır
Kurusun tüm istekler bitsin bedende hazlar.

Söylenir halk dilinde böyle meleze çandır
Dünyaya teşrifinde ebe vücudun tuzlar
Öyle değildir dersen büyüklük kötü şandır
Bazen çok soğuk olur gönül ininde yazlar.

İnsan denen meçhulde meğer hepsi bir zandır
Şekle aldanmayasın tutar suyu ayazlar
Son düğününde nefis faş malamat olandır
Verir şeytana elin kendi boynun boğazlar.

Damar damar dolaşan şu kırmızı kandır
Sonbahar cümbüşünde usta çalınır sazlar
Bakınca hep geriye ister kendini kandır
Daim sulak mezrada yeşil durur sazlar.

20.02.2011
Ahmet Çelik