Yıllarca sevgilimdi çeken o'ydu nazımı
Öldüğüm gün benimle gömün kabre sazımı
Başka ellerde kalıp arkamdan ağlamasın
Görmesin artık benim Tanbûr'suz enkazımı.
Kucağımda yatırdım, ellerimde inlettim
Güzel hazîn sesini her âşığa dinlettim
Bana şiir yazdırdı, bana şarkı yazdırdı
Hassas nağmeleriyle rûhumu serinlettim.
Derdime ortak oldu, kalbime oldu sırdaş
Baş başa söyleştiğim hayatta tek arkadaş
Kimi gün kederlendik, kimi gün neş'elendik
Ömürde musikide yaşlandık yavaş yavaş.
Tanbûr'umla tanındım, onunla bir bütündüm
Birlikte yaşadıkça varlığıyla övündüm
Şimdi artık tükendim ahrete yolculuk var
Bilinsin ki: Tanbûr'la yaşadım, sevdim öldüm.
Benim tek sevgilimdin bağışla beni sazım
Ahrette bile ancak sana geçecek nazım
Başka ellerde kalıp arkamdan da ağlama
Seni mesut edemez şimdi ruhsuz enkazım.
İzmit-Levent, 25 Eylül 1980
Kayıt Tarihi : 26.5.2018 15:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!