Tan Yeri Ağarırken

Gurbetin hüznü, gece çöker burada.
Hele, hava soğuyup, yağmur da yağınca
Sen gör o zaman, kalplerde açılan yarayı.
Sen gör o zaman, çekilen bunca acıyı

Bir dokunursan onlara,
Bin ah işitirsin.
Duyguları aynıdır hepsinin,
Sıla özlemi, ana hasreti.
Herkes dertlidir, herkes garip.
Herkes aynı dertten muzdarip.
Kardeş hasreti, dost özlemi.

Saatler dolmaz.
Gurbet elde sabah hiç olmaz.
Beklersin, beklersin güneşi,
Ama doğmaz.

Derken,
Bir yağmur başlar göz pınarlarından
Ve çoğalarak hüzün denizine akan.

Sonra, kuşları görürsün
Yurduna dönen.
Tam tan yeri ağarırken.
Ve işte o anda,
Bir hüzün kaplar ruhunu.
Kulaklarındaki yalnızlığının uğultusu.

Bir çocuk görürsün sonra sokakta.
Yağmurdan büsbütün ıslanan.
Bir türkü tutturmuş söyler, gözleri nemli.
Bakışlarından okunur, sılaya dair hasreti.
O küçük çocuk yüreğidir, hızla çarpan.
Sözlerinde sitem vardır, gözlerinde nem.
Kalbinde hiç eksilmeyen bir özlem.

Ve bu hep böyle sürüp gidecek
Ta ki bir gün, sılaya dönülünceye dek

06.04.99/Salı
00:48/Tekirdağ