Tan vakti aynadaki yansımam

Tan vakti!
Aydınlıkla karanlık arası
Bir renge bürünmüş sema.
Gün cumartesiye hazırlanıyor.

Karşıda bir çift göz
ki sen olmalısın.
İzliyor beni.
Aynadaki yansımam!

Sen kaybedeceğini bile bile
Kumar oynadın benimle.
Ve kazanacağını bile bile
Pes ettin, karşı durmadın bana.

Sen kana susamış bir vampirin,
İnce çatal dilinde, acımasızlığımda
Ekmek kırıntısı yiyen bir karıncanın
Tokluğunu hissedişimde, merhametimde

Bir işçinin alnından döktüğü
O soğuk terde, azmimde
Aslanın parçaladığı ceylanın
Çürümeye yüz tutmuş cesedinde, acizliğimde

Yeni doğmuş bir bebeğin ilk defa attığı
O masum çığlıkta, korkularımda
Fırtınaya kapılmış bir geminin
Dalgalarla boğuşan kırık güvertesinde, cesaretimde

Bozuk bir plağın çıkardığı
O aptalca seste, isyanlarımda
Ve gölgemi dahi korkutan
Karanlığın kısık sesinde, susuşlarımdasın

Seni bunlarla anlatıyorum.
Anlayabildikleri kadar
Sen bensin
Bir tan vakti aynadaki yansımam