Tan vakti…
Dumanlı geceden doğdu,
Hasretti beyazın en saf haline,
Biter Ağıtla, annenin kesilen o sesine,
Ağlamaklı bir müjdesiydi günün…
Sevabı da, günahı da sorulmazdı,
Bir farklı yaşam sunulacaktı,
Daha evvel tanıdık olmadığı, hissedemediği,
Bir hissi hayvan edasıydı, açılmamış gözleri…
Gecenin güne vereceği müjde,
Doğumun yaşama şartlı hediyesi,
Yeni bir doğum için gereken sebep,
Dualardı ölümün diğer adı…
Sen ey ağlayan can,
Ey gecenin parlayan yıldızı,
Babanın içindeki kor ateş,
Sevdanın hamur olmuş hali…
Bilir misinki;
Yıldızlar kayıyordu gecenin ahenginde,
Dolunay parlıyordu güneş misali,
Sense bir gülüş sunuyordun geceye tan vakti…
Mehmet Aydemir 24.11.2011 saat:23:47
Mehmet AydemirKayıt Tarihi : 24.11.2011 23:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu gecedenin günahı ve sevabıdır... gelecek olan tan vaktinin müjdesi
tebrikler,
Sesler, sözler, düşler parçalıyor duvarlarımı.!
Oysa yalnızlığımdan önce,
Acılarıma yabancıydım; bir bebek misali,
Yalnızlığımın ilk gecesi, bir asır gibi....
kutlarım dost
TÜM YORUMLAR (11)