Günün ilk ışıklarıyla açılırsa gözlerin,
Yani şafakta demek istiyorum,
Uykudan kalan çapakların, belki ağladığındandır düşünde,
Belki de timsah gözyaşların.
Kapalı havaya baktığında, güneş doğmadı sanırsın,
Camdaki buğuyu da silmez, üzerine bir yürek çizip,
Görecek ne var dersin.
Sevda mıdır kendine sövdüğün; 'lanet olası' yitesi belân?
Daha da ileri gitmek istemezsin, belki felek yakar başını,
Belki de hepsidir bu;
zaman hapsetmiştir seni, boğmuştur cenderesinde, gerisi yoktur
Ölümüne yaşadığın sevda, zaten yandığının resmidir...
06.03.2008
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 25.4.2008 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uyku sersemisin; ayrılığın acısı hafifler mi gözünde? Aranda fersahlar var; bir resmi yaklaştırır mı cananı sana? Bu aslında düğün penceren değil dostum; sadece boğazına düğüm cenderen... Saygılarımla..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!