Tan Şiiri - Erdal Topaç

Şeytanın şerrinden, neşet eden bühtanın
zilletinden sakınırım
rahmetine sığınarak Rahman’ın

Bana lime lime dünyayı satan tüccar
sanma ki adalet, bir rüyadan ibaret.
Ben şimdi, saplanmış bir hançerim
sevdiğimin geçmişine.
Ne kadar saklansa da zırhların gerisine
nüksederim, izlerim silinemez.
Bahar nezlesiyim, sonbahar gözlerinde.
Gözlerinde, bağışlanmış bir günah parıldar
militan.

Aşkın artık, sukuttan başka rengi yoktur.
Aşk gayri bizimçün, fısıltıydı fısıltı.
Evet, bu sukuttan yapılma tapınak
vaktiyle içtiğim and üzere
gönlümü kurban ettiğim sunak
şiirime saplanan hançeri çıkararak
onu gömdüğüm remz,işte burası.

İp uçlarına elveda demek vaktidir.
İp tükendi, vardık ahirine ahvalin.
Maruf kinler, bendi olur amalin
bilinen şekillerde.
Dayadık alnımıza mavzeri
İntihar edecektik.

Bizi bundan alıkoyan, bir hamaset rüzgarıydı.
Yapmadıysak uğrunda,bizi şaki kılan hülya
elde hanesine yazdığımız dünya
parçalanmasın diye yapmadık.

Zihnimizden bağlı doğduk.
Elimizden, kolumuzdan,bağlı geldik dünyaya.
Kim ki koparmaya çalışır,ezadır
çekiştirir her taraftan alemin iplerini
koparsa altında kalacak, koparmasa dünyada.

Bana ufuk, daraldıkça daraldı.
Bulutlar, üstümde bir karanlık örtüdür.
Kalbim, bin bir köşesinden yarıldı.
Setr edilen gamzelerin hitamında bir çukur
ölü aşkın, kara bahtın gömülür bir cemale