Tan Şiiri - Nicolas Arthur Rimbaud

Nicolas Arthur Rimbaud
11

ŞİİR


2

TAKİPÇİ

Tan

Sarıldım yaz şafağına
Hiçbir şey kımıldamıyordu daha alnacında
sarayların.
Ölüydü su.
Orman yolundan ayrılmıyordu alacakaranlığı konak yerleri.
Yürüdüm, diri ve ılık solukları uyandırıp; ve baktı değerli
taşlar, ve gürültüsüzce havalandı kanatlar.

Şimdiden yepyeni ve solgun ışıklarla dolu bir patikada, bir
çiçek yaptı ilk girişimi ve adını söyledi bana.

Gülümsedim çamların arasında saçını dağıtan sarışın çağlayana: Keşfettim tanrıçayı gümüş rengi dorukta.

O zaman kaldırdım örtüleri birer birer. Ağaçlı yolda sallayıp kollarımı.
Onu horoza gösterdim ovada. Çan kuleleri ve kubbeler arasında kaçıyordu büyük kentte, ve, tıpkı bir dilenci gibi, koşarak kovalıyordum onu mermer rıhtımlarda.

Yolun yukarısında, bir defne ormanının kıyısında, sardım
onu mat mat örtüleriyle, ve duyumsadım uçsuz bucaksız gövdesini.
Ormanın alt yanına indi tan ve çocuk.

Öğle olmuştu uyandıklarında.

Çeviren : Özdemir İNCE

Nicolas Arthur Rimbaud
Kayıt Tarihi : 8.8.2020 19:50:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Nicolas Arthur Rimbaud