l
Dram yüklü bir romandaki sevgili
Yalnızlık çökmüş İstanbul gecesinde
Teni ıpıslak kurumamıştır daha
Son aydınlığı vapurun Kızkulesi
Kirliydi, karanlıktı, soğuktu...
Önce gülmeyi unuttuk
Sonra sevmeyi
Çiçeklerin rengini
Kuşlara yem vermeyip ötüşlerini
Sonra
Elimde kalan son resimlerinle
İsli sayfalarda sararan
bakışların kaldı bende
Nerde gül simada ayaydın bakışlar
Güneşli sabaha uyanırken firari
1
İlkbahardan güze doğruydu.
Böyle bir mevsimde
Gözlerim yeşilin deviniminde.
Duvarların rengi, yaprakların, halının,
Çerçevenin, sergendeki mushafın, yanındaki ciltlerin
Yürektedir izi dinlemek istersin
Duyarsın
Bazı anılara götürür insanı
Hüzün de olsa yaşarsın
Mutluluklar yaşanmıştır geride
Kalp kalbe karşı
En büyük kaleler surlarıyla birlikte yıkıldı
Kumdu kumdandı deniz ardı sıra
Seviye açıldı postallar deniz kirlendi
Kumdan kaleler ezildi yürek çocukçaydı
Ümit durdu saatler öldü yasaklı
Şimdi yıkıldı o kent
Yurdum gibi boylu boyunca
Mert ve civandı Adalı'm
Akasya dallarının yeşil aydınlığı örtüyor karanlığını
Ve güneşin ilk ışıklarında gecesi kesiliyor Ankara'nın
Kurtuluş'tan Sıhhıye'ye uzanan Bulvar şimdi ışıl ışıl
Ankara yeni renklerle tanışacak birazdan
I
“Bak! ” diyor oyunculardan biri
“Burası bir zamanlar bizimdi,
Şimdi oldu küçük amerika! ..”
“Birgün gideceğimiz bir Amerika vardı,
Herkesin bir amerika’sı vardı o zamanlar.”
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!