Tamaşa Şiiri - Bayram Çinkil

TAMAŞA

Çok zamandır
İçindeyim bu kavganın
Tarihim
benden önce başlamış
Benden sonra sürecek
Kiminin pençesi kan içinde
Kimi
Çırpınarak can verecek
Vicdanlı gönüller suskun
Vicdanlı gönüller yasta
Tamaşaya durmuş
Seyrediyor herkes
Galiba bu gönüller hasta
Haydi seyirlik bunlar
Koşun heeey
Bir yoksul ölüyor
Bir sefil ölüyor
Küsmüş kara bahtına
Ser sefil ölüyor işte
Midesi boş
Gözü yaşlı
Gururlu ve dik bakışlı
Aslan yele
Hem koç döşlü
Haydin bir yiğit ölüyor
Hesabı mahşere kalmış
Topuna deyip ölüyor
Biliyormusunuz? hiç
Annesine gonca gülmüş
Hayattan bin cefa almış
Benzi gitmiş rengi solmuş
Koşun yarınlar ölüyor
Kuran kurmuş bu tuzağı
Tora girenler ölüyor
Ekmek için diyor biri
Daha gençmiş diyor biri
Ay bakamam diyor biri
Ne bileyim yalan dünya
İşte Hanya
İşte Konya
Oysa çağırmıştı harayına
Binleri
onbinleri
Hey haaat demişti
Yokmu içinizde
can kurtaran
Kurşun yedim yaralandım
Bak kan akıyor candan
Daha ocak kurmamıştım
Yar koynuna girmemiştim
Sürdüğünüz o sefadan
Katre bile sürmemiştim
Ses veren olmadı imdadına
Boşta kaldı harayı
Dil döktü
Yalvardı
İnledi
Bakın ölüyorum dedi
Hem kardeşiz,
Hem de dinden
Eriyorum günü günden
Ne şeytanım nede cinden
Yokmu bir yardım yetiren
Beni yarına yetiren
Koştular
yetiştiler
geldiler
Çoook! yakınındayken
Çook uzakta kaldılar
Aldı gitti Azrail
Onlar, tamaşaya daldılar