Tamamlamalı İnsan Şiiri - İlhami Şenol

Tamamlayacaktım,
Tamamlayabilirdim,
Bilmiyorum,
Öyle düşünüyordum,
Anlamadan geçmemeli yaşam,
Tanımadan,
Sürmemeli mekân zaman,
Zannediyordum ki,
Tamamlayamadığım cesaretimle,
Tamamlanmış tanımlanmamış korkularımla
Yürüyordum,
Bilmediğim o kadar çok şey vardı ki,
Bildiklerimle tamamlayamıyordum yaşamı,
Kimi zaman hükmeder görünüyordum,
Kimi zamanda hükmedilirken,
Pusulanın kadranı oluyordum,
Tamamlayamadığım isyanlarım,
Tamamlanmış tabularıma yeniliyordu,
Öfkem diyordum,
Öfkem,
Yaşamımın prangaları,
Dilimin kelepçeleri,
Nefsimin ateşi,
Hangi öfkemde haklıydım,
Tamamladığım bütün öfkelerimi,
Tamamlanmamış pişmanlıklarımla süpürüyordum,
Tamamlanmamış,
Yüreğimi delen kırıklıklarım,
Kapı önüne,
Sokaklara,
Caddelere,
Savuruyordum,
Sonra diyordum,
Sonra,
Sonra tamamlarım,
Bir keresinde annemi,
Kırmıştım,
Sonra diyordum,
Gider alırım gönlünü,
Tamamlanmamış bütün ilişkilerim,
Yüreğimi parçalamaktadır,
Şimdi,
Parçalanmış yüreğim,
Tamamlanmamış özürler,
Alnım uzanırken eline,
Annemin yaşamı tamamlanmıştır,
Tamamlamadan gitmemeli insan,
Bilmem tamamlayabilir miyim yaşamı,
Tamamlamasam da,
İnanıyorum ki,
Eksikliklerim,
Tamamdır,
Şükürler olsun ki,
Tamamlanmamış yaşamımda,
Eksiklerimi tanımak bile,
Yaşamın bir yerinde,
Bir durağında,
Tanımaktır.