Tamamı Yakılmış Bir Mektup

Bütün eski evraklar yakılmış.
Kül kokusu var ellerimde.
Bütün kuşlar,
çocukluğun esrikliği kuşlar nerede?
Sanki kan var ellerimde.

Havada kesif bir sis var:
Kitaplar mı dumanlanıyor ne?
Yoksa kara pardösülü bir adam
bir şiiri mi tütsülüyor yine?
Metal gözlüklü bir adam
şiir mi tütsülüyor ne?
Pırlanta saatli bir adam
kuşları mı kaçırıyor ne?

Gece daha zifiri sanki;
hele yalnızken hiç çekilmiyor yıldızlar.
Geceleri neden görülmez ki kuşlar?
Geceleyin bir şadırvan arıyor gözlerim,
serin bir çınar altı düşlüyorum kış ortasında.
Far ışıkları da gözümü almasa...
Metal atları hiç sevmiyor kuşlar.

Bir görsem, bir gülsen, bir gelsen;
Bütün kuşları seveceğim yine.
Bütün kuşlar çığlık çığlığa ötüşecek,
kalbim güvercine dönüşecek,
lacivert bir karga şiir ekecek gül derecek;
bir duysan,
bir bilsen...

21 Aralık 2004 Salı
Emek-ANKARA