Tam Yedi Gece. Şiiri - Melike Çetinkayalı

Tam yedi gecedir uyumuyordum,
bu da tam yedi gün boyunca deniz kıyılarında yaşamama denk demekti.
duvarlar yok gibi geliyor dünyanın bütün soğukları derimin aslında hemen altındaymış gibi esip geçiyordu.
ortalıktan kaybolmak çok rasyoneldir şimdi.
ve elbette büyük binaların önlerinden yürürken aklıma gelen hep iki şey olurdu, birisi mutlaka sana ait olan anılardı diğeri ise binaların eski arka bahçeleriydi.
arka bahçeler sevilirdi.
tam yedi gece olmuştu, uyuyamamıştım, diyordum.
içimdeki herşeyi hizaya getiren bir şey var.
aklımı omuzlarında unutmuşsam mükemmel sakarımdır.
ellerini unutamamışsam,
ellerini hiçbir yerde unutmamışsam muhteşem özlemişimdir,
diyordum.