Tam Yağmurları Şiiri - Aylin Tamakan Nergiz

Gecenin el değmemiş
bakir saatlerinde
mahremiyetin sere serpe uzandığı
pencereleri kararmış bir şehrin kuytusunda
fırtına öncesi kan ter içinde kalmış bir sessizlik...
Yağmur damlaları kurşun gibi vuruyor cama
gökkubbe kahkaha attıkça
yaklaşıyor bulutlar.
Ay belli belirsiz düşmüş tenine
yıldızlar saçlarına saklanmış
dudağında düş'lerden kalma izler
gülümsüyorlar yastık altından.
Cama vurdukça damlalar
çarpışıyor kemikler
çarpıştıkça açılıyor karası
denizin mavisine çalıyor iliklerin rengi.
Etin kemiğe tutunup kalması gibi
tutuşup kalıyor bedenler.
Terin dağılıyor vücuduma
parmaklarımdan süzülüyor
çölün ilk yağmurlara kavuşması
bir kuşun ilk kanat çırpışları gibi
şahlanıyor yüreğim bedenimle yarışırcasına
toprağın derinliklerinde filizlenmeyi bekleyen
tohumlara değin dağılıyor, süzülüyor.

Yağmur damlaları kurşun gibi vuruyor cama
gökkubbe kahkaha attıkça yaklaşıyor bulutlar.
Gülüşlerini topluyorum yastık aralarından
siyahi bir yalnızlık süzülüyor
düşlerin sarhoş kadehlerinde
genzi yakan acı bir boşlukta
kat kat örtüyorum geceyi üzerime
yitik bir türkü dolanıyor kapanan gözlerime
içerde sıkışıp kalmış bir irin gibi
acıtıyor, zonklatıyor dilimin ucunda
sıkışıp kalan düşlerim
gün yüzü görmemiş düş'ler peydahlıyorum
yaprağın üzerindeki bir çiy tanesinde...
Tan ağırmak üzere
gece ve gündüz arası
kan ter içinde kalmış tuhaf bir gece...

Aylin Tamakan