Tam Vaktidir Şiiri - Adem Bayar

Her gece bir Yıldız asılır kendi kuyruğundan.
Kuyruksuz yıldızlar aydınlatır geceyi.
Sen benim yıldızımsın, kuyruğun eyle beni.
Kayacaksak beraber, kalacaksak beraber,
Asılacaksak da beraber olalım.
Bir gün öleceksek beraber ölelim.

Evrende tüm yıldızlar söndüğü zaman,
Gecenin karanlığında gece olduğu zaman,
Son serçe yavrusu da öldüğü zaman,
Bildiklerini unutmanın tam vaktidir.

İnsanoğlu son sırrı da çözdüğü zaman,
Yalnızlığın atlasını çizdiği zaman,
Nefsini de böbreğinden süzdüğü zaman,
Aynı dili konuşmanın tam vaktidir.

Son güneşin son atomu yandığı zaman,
Ölüler uykudan uyandığı zaman,
Son gözyaşı damlası da donduğu zaman,
Dualarda buluşmanın tam vaktidir.

Son doğa kanunu bozulduğu an,
Son bebeğin sicili yazıldığı an,
Şeytanın da mezarı kazıldığı an,
Gerçekleri susmanın tam vaktidir.

Neylesin kalem kağıt, susmazsa insan.
Susmak ne büyük nimettir, değerini anlasan.
Bedenin konuşacak, sen dilinle sussan,
O an, o büyük duruşmanın tam vaktidir.

Belki de bu son şiirin olacak, Adem.
Ölüm denen uyanış başlayacak aniden.
Sen hazırlan şimdiden;

Ezelin evveline,
Ebedin ahirine,
Zamanın sahibine
Son defa kavuşmanın tam vaktidir.

Sılanın gurbetinden,
Aldanmanın zehrinden,
Mananın zahirinden
Firaka kavuşmanın tam vaktidir…