Tam unuttum dersin Şiiri - Levent Dizdar

TAM UNUTTUM DERSİN

Tam unuttum dersin
Bir yüz çıkar karşına
Bir bakış
O zannedersin.

Tam unuttum dersin
Biri adını söyler durup dururken
Biri onun gibi güler
Biri onun gibi ağlar
Üzdüğün o güne kahredersin.

Tam unuttum dersin
Hatırası
Kapının eşiğinde yakalar seni
Kazayla kapatılmış bir kapı
Ve önünde üç çift ayakkabı
Ah, edersin!

Tam unuttum dersin
Bir şarkı çalar
İçin ürperir,
Gözlerin dolar.
Seslenir sanki arkandan biri:
"Tutma kendini, ağla gitsin."
Tutan da olmaz zaten seni,
Ağlar gidersin.

Tam unuttum dersin
Bahar gelir mesala
Bahçe, balkon şenlenir
Hangi çiçekte anısı yok
Hangi taşa deymedi gülüşü
Bilmek dahi istemezsin.

Tam unuttum dersin
Bir balıkçı lokantasında
Bir garson gelir yanına
Sait olur diye adı
Sormaya cesaret edemezsin.

Tam unuttum dersin
Bir tren garı çıkar karşına
Bir içimlik sigaradır
Kanar içindeki yara
Bırakıp gidemezsin.

Tam unuttum dersin
Bir masa kurulur,
Aklına gelen yine ilk o olur.
Burnundan gelir tüm yediğin içtiğin
Daha ilk kadehte
Zil zurna sarhoş olursun.

Tam unuttum dersin
Ebruli bir menekşe çarpar gözüne
Ya da kırmızı bir gül
"Çiçeğim" dediğin günler
Geride kalmıştır hep
Menekşeyi de gülü de
Sevemezsin.

Tam unuttum dersin
Yavaş yavaş gidişi gelir aklına
İçinde seni yavaş yavaş bitirişi
Boğazına
O yumruk gibi düğümü atıp
Öylece bırakıp gidişi...
Artık
Beynine saplanmış
Koca bir çividir o senin
Çıkaramaz
Söküp atamazsın.
Tam unuttum dersin
Bir yüz çıkar karşına
Bir bakış
O zannedersin.

Levent DİZDAR
2018