Sen giderken bulutlar ağladı,
Önce gri bulutlar karardı gürledi,
İki damla yağmur düştü gözlere,
Tam sen giderken bulutlar ağladı,
Yakıcı bir güneş vardı pırıl pırıldı hava,
Dudaklar suskundu, yüzler asıktı,
Tebessüm etsek de, yürekler buruktu,
Tam sen giderken bulutlar ağladı.
Birden çam ağaçlarının altından,
Bir çift güvercin kanat çırptı uçtu,
Çatıdaki martılar ağıt yakıp kaçtı,
Tam sen giderken bulutlar ağladı.
Hatıra fotoğraflar çekildi poz poz,
Her karede sen vardın, masum bir yüz,
Etrafa tebessüm saçarken güneş gibi,
Tam sen giderken bulutlar ağladı.
Son konuşmalar hüzünlü, diller olmuş lal,
Sözcükler titreyerek çıkıyor ağızdan sanki bal,
Film gibi geçmişin muhakemesi yapılırken,
İşte tam sen giderken bulutlar ağladı.
13 Temmuz-2012
Kayıt Tarihi : 16.7.2012 22:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevilen bir arkadaşımızın emeklilik töreninin ardından yazdığım bir şiir.Yokluğunu daima yüreğimizde hissedeceğiz.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!