Tam ortasındayım Şiiri - Ahmet Nejat Alp ...

Tam ortasındayım
bir günün,
Ne sabahın tazeliği kaldı
avuçlarımda,
Ne akşamın gölgesi düştü
yüzüme.
Bir rüzgâr gibi geçiyorum
kendimden,
Ne duruyorum
ne gidiyorum,
Sadece esiyorum
içimde.

Bir sokak lambası gibi
yanıyorum,
Güneşin altında
fark edilmeden.
Sesim,
Bir taşın altındaki
karınca kadar sessiz,
Ama bir dağın
içindeki yankı kadar
derin.

Tam ortasındayım
bir günün,
Bir çay bardağında
bekleyen buhar gibi,
Dağılmakla kalmak
arasında bir hâl.
Zaman,
Bir eski saat gibi
tik tak değil artık,
Sadece susuyor
bana bakarken.

Bir pencere aralığında
duruyorum,
Dışarıda geçen hayatı
izliyorum,
Ama içimde geçenleri
kimse bilmiyor.
Bir kelime düşüyor
aklıma,
Ama yazmıyorum,
Çünkü bazen susmak,
Bir şiirin
en yüksek
sesidir.

Tam ortasındayım
bir günün,
Ve belki de tam
ortasındayım
kendimin.
Bir harfin gölgesinde
bekliyorum,
Bir nazire gibi,
Kendi şiirime
dönüşüyorum.