Aydınlaşıyor muşuz, öyle mi acaba, oh ne ala, ne ala
Gözlerimiz kamaşıyor birbirimizin aydınlığından...
Ya da inciniyor gözlerimiz yarasaların karanlığından
Göz bebeklerimize kara bungunca sinmiş, bir kara
Hep mutsuz, hep hasis, doyumsuz bir oburluk...
Benliğimiz aç, benliğimiz doruklardan inmez ben
Hani nerede içimizde var sandığımız o kutlu ben
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
