Tam da Bu Şiiri Yazarken Kapattın Kapıla ...

duam yorulmaz
yorulmaz da
kapılarını kapatmandan
korkuyorum

açık kapı umuttur diye
sabır topluyorum her yolculukta
ha oldu
ha olacak diyorum muradım
duamın takıldığı her durakta

vaktin en değerlisi için
seher vakti
günün en değerlisi için
cuma der'mişsin
doğru mudur bilmiyorum ama
öyle duymuştum

ben bilemem...
gönlüm ne zaman kaynarsa
o an dururum duaya
kaynayan gönlümü geri çevirip
dua vaktini mi bekle dersin
acının vakti yok ki
duam da özel vakti beklesin
tabii yine de sen bilirsin
senin işine karışmak ne haddime

Tanrım...
yâr dedim
bildiğim tek sözcük
varamasam da
yoluna can vereceğim dediğim tek can
aşk ile tanıştım bin şükür sana
varmaktır muradım yârin soluna
dua dersen dua
can dersen can
yeter ki kapatma yüzüme kapılarını

Tanrım
yine ve yine
hep geleceğim sana
şimdi de geldiğim gibi
başka yapacak bir başka şey varsa
yaparım elbet
yeter ki ne yapacağımı tarif et

Tanrım...
Tanrım...
dilim sözü bıraktı
iç sesim kapına geldi

dualar yolladım
her keder vaktinde
temennim kabul olmasıdır
senin özel
seher vaktinde
tüm vakitler seher kadar kıymetli olsa
olmaz mı Tanrım
cumalar da aşka dahil oysa
iki yürek
sayısız dua
aşkın başladığı ilk seher
ve ölümle yaşam arası tüm seher ve tüm cumalar
aşkın duası vaktidir gönlüme göre
sana göre nedir bilmesem de
ben dilerim ancak
ben daima dua ederim ancak
ya ver yâri bana kurban olduğum
ya da o yolda al canımı
sıkışmış bırakma böyle sol yanımı
nefes alamıyorum Tanrım
kapama kapılarını bana