Tam altı yıl oldu dönmeyeli..

Gelişini özledim,
Sisli puslu umutların arasından;
Çıka gelirdin ya hani,
İroni ifadeli güler yüzünle,
Hiçbirşey olmamış gibi yapardın,
Şehrin isi tozu bulaşmış o ellerine;
Gülerdin,
Gülerdim..
Bakmazdım tenindeki canhıraş susuşlarına..

Şehirde kokaş kadınlar var derlerdi,
Önemsemezdim,
Aşk birkez inermiş ya dünyaya;
Dünyalara sığdıramadığım aşkını;
Ay zannederdim,
Öyle saf öyle parlak,
Tabi sende sevdan ile etrafımda dönünce;
Gülüşünü gece kelebeği bilip;
Şu üç günlük dünyada,
Yalnızca benimsim derdim..

Çocuğumuz olmasını çok isterdik,
Az gezmedik bu yönde diyar diyar,
Küçük bir heye\can uğruna da olsa,
Tarif edilen her kapıya gittik senin ile,
Çomar adlı bir köpeğimiz oldu sonunda;
Onu çocuğumuz gibi sevdik güle oynaya,
Her canlıya bir meziyet yüklermiş ya yaradan,
Yeterki bir can olsun derdik aşk ile bize bakan,
Parlayan gözleriyle sevgi ve ilgiye muhtaç olan..

Kitap okumayı çok severdin,
Sıkılırdım fakat hissettirmezdim,
Belkide tek korkum;
Yanında kör ve cahil kalmaktı,
Vede seni yeterince anlayamamaktı,
Aşık olduğun beni kaybetmek,
Benide sende bulamamak..
Yitirmekten korktuğum tarifsiz aşkını,
Tadını alıp da doyamamaktı...

Bugün tam altı yıl oldu seni kaybedeli..
Patika yollarda yürüyen sen sessiz adam..
İğdelerin arasından mis kokunu ciğerlerime dolayayıp;
Yaşamın tadını yaşattıklarınla öğrenip;
Ve yaşayamamaktan korktuğum ıssızlığın;
Bugün tam altı yıl oldu senin ile dönmeyeli..
O yollardan bir ses gelmeyeli...