Tatvan'a Şiiri - Yunus Öndoğan

Gökyüzünü
kıskandıran
masmavi
gölünde
umut yüklü
gemiler yüzdürürdüm
kaptanı sen olurdun
rotası belirsiz hayallerimin
ve yakamozlar
aydınlatırken karanlığımı
bir yıldız gibi
kayıp giderdin
arasından
çocuk ellerimin
her gün batımında
kızıla çalardık ikimiz
ben sahilde
kızgın bir kum tanesi olurdum
sen beni incitmeden
yağan yağmur
diğer çocuklar
sana Tatvan derdi
ben "mavinin ķızı" derdim
onlar, ceplerinde misket
ben ceplerimde
ponza taşlarıyla gezerdim...