Sesler...
Sesler duyuyorum yollardan gelen
Parke taşlarından fışkıran adımlar görüyorum
Rüzgâr görüyorum koynumu üşüten
Bir nefes alış hızıyla çarpılan kapılar duyuyorum
Titreyen parmaklar, terleyen alınlar ve daha neler...
Duruyordum olduğum yerde
Şehrin en gürültülü ve en pazar yerinde
Ruhumuza işleyen bir veba doluşuyor,
Otobüs koridorlarından, araba egzostlarından.
Kalbimizin en peçeli yerinde,
Yabancı dudaklar, başka başka gözler türüyor.
Kaçıp gidenler ancak senin gibi yürüyebilir
Susup seyredenler ancak bu kadar amaçsız…
Ve sesin
beni alıp giden sesin
Artık bende anlamını yitirdi
Korunaklı bir gülistan mehabetindeki güzelliğin.
O kadar zamandır sensizim
O kadar zamandır sensiz yaşıyorum
Ama ölü ama diri
Tek gerçek var ki o da senin yokluğun
Acılarınla ve hatıralarınla yapayalnız ve yalnız
Şimdi her zamankinden daha çok hayallerdeyim
Saklandı düşlerim ellerimin boşluğuna
Yüzümde bir yılın güneşi battı
Sarardı söz ağacımın yaprakları
Sağırlaştı duyduklarım karşısında bir musibet
Bir musibet kayganlaştı duvarlarımdan aktı
Topraklarım ıslandı duyduklarımdan
Nereye gidiyordu kadın?
Yüreğindeki ağır yarayla ve
Sırtındaki yüklü veballe
Attığı adımları görmüyor muydu?
Altında ezilen umutları, ufukları, bakışları
Kaskatı kesilmiş gölgeleri…
Dokunduğum taşta olsa bir ten
Saçmalıkta olsa bir söz konuştuğum
Kalbimde ne ırmaklar akıttım
Söz gelimi bir gülüşe
Bir dokunuşa kenetlendi ruhum
Ürkekçe kaçıyorum iklimlerden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!