Doğru; acı,zordur kimse uzanmaz,
Bile bile çokluk yağa taliptir.
Ona bulaşınca adamlık kalmaz,
Gönülleri körler ağ'a taliptir.
Herkesi ham bilir kendi yetmeyen,
Bülbüllükten çıkar güle ötmeyen,
Kendisine kibrit çöpü batmayan,
Başkaları için cağ'a taliptir.
Leyla kim Mecnun'un aşk sinesinde,
Gözyaşı sevinci,meşk sinesinde,
Harabat ehlinin köşk sinesinde,
Ne saraya ne de bağa taliptir.
Beni benden alıp getirdi kahır,
İçler simadadır,ne varsa zahir,
Aşık Sentezi'yim kalsın bu şehir,
Başı hep sis,duman dağa taliptir.
Kayıt Tarihi : 26.9.2014 20:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!