Talihsizlik Kuşu Şiiri - Boğaç Yüzgül

Son cümlesinde kavranmış bir roman kahramanının
ve bir orman kuytusunda duman duman tüten sobanın başında
ve kimbilir kaç yaşında doğacağının aman vermez kaygısı
ve ruhunun yaşına kalmayan saygısı
ve çilesi dolmayan üzüntülerin etrafında dolanıyordu…

Geriye sarıyordu ilerlerken
ve ‘Derken’ bile diyemeden
ve erken erken kaybettiklerini anlıyordu
ve geleceği geçmişe karıyordu
ve söyleyebileceği en kışkırtıcı sözlerle
ve ilk kendine yakalanıyordu…

Bitirdi son rötuşunu hayatının
ve en bilinmeyeni
ve artık hiç silinmeyeni
ve yollar boyu gelinmeyeni aklına getirdi…

İlk cümleye döndü
ve aşkları
ve ışıkları ardına kadar söndü…