deniz kibritle yanar sanıyor
kırılan kalbin ilacını bulmuş gibi
zehirli hançerini hoyratça saplıyor
maske üstüne maskeler takıyor
ruhu çırılçıplak, boya üstüne boya çekiyor
birkaç cümleyle zamanı geri alır sanıyor
mezarlıklarla doluyken şehirler
ve geride kalmışken şimdiki saniyeler
ölümlü hayatı sonsuz sanıyor
yüzlerce kitap okumuş da cahil geziyor
nakkaşsız nakış, ustasız iğne, muhtarsız köy bile yokken
koca kainatı sahipsiz sanıyor
şu beyfendiliğe bak ki
Allah günde beş vakit çağırıyor da
umurunda bile olmuyor
ihanet ateşini içinde taşırken
günah denizinde mutluluk arıyor
dünya bir yalandı, cennet sanıyor…
04.12.11
İsa YılmazKayıt Tarihi : 2.1.2012 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!