Benim Talihsiz Bacım Şiiri - Vezir Pehlevan

Bir yıl daha geçti, sensiz bu devran
Yürekte harlayan köz de sen varsın
Otağan göz düştü, dağıldı kervan
Bağrımda açılan iz de sen varsın

Sen Hakka varınca, eğildi başım
Hicrana dönüştü, gözümde yaşım
Ahu-zehir oldu, sofram da aşım
Yarama basılan tuz da sen varsın

Yengen gözyaşları sanki bir pınar
Sen, gittin gideli, yüreği kanar
Yaktığı ağıtlar, feryada döner
Salat-selavat söz de sen varsın

Toy-düğün seyranda coşar çağlardın
Sırma saçlarına, yaşmak bağlardın
Emsallerin güler sen içten ağlardın
Her ne yana baksam orda sen varsın.

Hep yokuş yürüdün olmadı düzün
Peşin de dolandı, kederle hüzün
Hücreler kanadı, gülmedi yüzün
Hazana dönüşen yaz da sen varsın.

Sevmezdin müşkülü, nefreti-kini
Asla ayırmazdın, mezhebi, dini
Dostların minnetle yad eyler seni
Damarım da akan kan da sen varsın

Çocukların kaldı, duman içinde
Enişte yok oldu, zaman içinde
Şavşat'ta yaşıyor, aman içinde
Ilgıt-ılgıt esen yel de sen varsın

Kavim-kardaşların, boynu büküldü
Gönül bahçemiz de yaprak döküldü
Destanlar yakıldı, mevlit okundu
Anılar da saklı sır da sen varsın.

Ruhum bedenimden ayrı yürüyor
Senden sonrakiler devran sürüyor
Çocukların sensiz hayal kuruyor
Ocağında sönen kül de sen varsın

Hasta yatağından kalkarsın sandım
Lokmanın-hekimin, tavrına kandım
Gidişinle soldum, kavruldum yandım
Hayalde, düşümde dilde Sen varsın

Bu nasıl kadermiş, bu nasıl yazı
Ruhumda fırtına, bağrım da sızı
Bacımsız neyleyem, baharı-yazı
Hazan da savrulan gül de sen varsın

Çakır, feryat etti ağladı yazdı
Kardeş acısını, kalbine kazdı
Varlığın bizlere, neşeydi hazdı
Gözümde çağlayan sel de varsın...

20 Ekim 2020 / İNEGÖL
----------------------------------
------- Vezir PEHLEVAN ---