Benim Talihsiz Bacım Şiiri - Vezir Pehlevan

Bir yıl daha geçirdik ,senden uzak
Sana gelemedim mezarın ırak
Kayaşehir oldu,sana son durak
Ne yana baksam orda Sen varsın.

Sen yadıma düşünce eğilir başım
Pınar olur akar gözümden yaşım
Hicrana dönüşür, soframda aşım
Bağrımda sönmeyen közde Sen varsın

Yengende gözyaşı sanki bir Pınar
Sen, gittin gideli yüreği kanar
Dizdiği ağıtlar feryada döner
Türkü'de destan'da sözde Sen varsın

Beni görünce coşar, çağlardın
Ellerini hep göğsünde bağlardın
Hal, hatır sorunca içten ağlardın
Damarımda akan kanda Sen varsın

Hep yokuş yürüdün olmadı düzün
Bırakmadı peşini kederle hüzün
Yüreğin kanadı, gülmedi yüzün
Kavim, kardeşte gen'de Sen varsın

İçinde taşımazdın nefreti, kini
Asla ayırmadın mezhebi, dini
Ağyarın halleri del eder beni
Sevgide, şevkatte, sulh'de Sen varsın

Eşin Turgay kaldı duman içinde
Terki diyar etti zaman içinde
Köyün'de kalıyor aman içinde
Ilgıt ılgıt esen yel'de Sen varsın

Oğul uşağın boynu büküldü
Sel oldu gözyaşı aktı döküldü
Yüreğim kanadı, ciğerim söküldü
Gözlerimden akan selde Sen varsın

Ruhum bedenimden ayrı yürüyor
Senden sonrakiler devran sürüyor
Sen görmesen bile Allah görüyor
Ocağında yanan kül'de Sen varsın

Hasta yatağından kalkarsın sandım
Öldüğünü duydum ateşe yandım
Anıların yazıp kaleme aldım
Hayalde, düşümde dilde Sen varsın

Bu nasıl kadermiş, bu nasıl yazı
Ciğerin kanadı, Yürekte sızı
Bıraktın bizlere, derinden Acı
Kederde,hüzünde, gamda Sen varsın

Vezir feryat etti, ağladı yazdı
Kardeş acısını Kalbine kazdı
Varlığın bizlere, neşeydi hazdı
Bülbülün öttüğü Gül'de Sen varsın

20 Ekim 2020 / İNEGÖL
----------------------------------
Vezir PEHLEVAN