Talih Şiiri - Alaattin Kürşat Derebaş

Tecrübe sularının içinde boğulan ben,
Senle beraber derya deniz olup
Akıp gideceğiz usul usul...
Seni,
Yaldızlanan şafağın buz mavisi rengine çalacağım.
O güneşle doğacak yeni umutlar,
Uçacak kuşlar
Yürüyecek insanlar
Tüm kalabalığın ortasında,
Ben senin gözlerinin içine bakacak
Mısralar mırıldanacak
Dönüp dolaşıp ismini zikredeceğim.
Seni karşıma çıkaran talihe,
Secde edip, şükredeceğim.

Ah, ne yakın olalım ne uzak
Sana bakmak gaipten bir tuzak.
Sen oluversen yanımda,
Yakınlar bana ne uzak !

Hayat seni baştan seçmiş
Yaşadığın yıl, ne on ne yetmiş,
Batan uygarlıklar gibisin sen
Yer altında gizlenen güzellik,
Yaşını dokuz bin sene etmiş !
Eşkiyalar, savaşçılar dolanıyor ülkemde
Sinsi insanlar, çirkin soylular, çıkarcı kervanlar
Dinsiz dinin adamları
Dört köşe ediyor ülkemi.
Seni arıyorum kötülüklerin içinde,
Kimse yetmezmiş gibi üstüne kapanıyorlar,
Ben ve cengaverlerim seni kaçırmayı planlıyoruz.
Hasret: ‘Dur yapma, zamanı bekle.’ diyor.
Gönül: ‘Her gün onsuz ölüyorum, neyi bekliyoruz ?’ diyor.
Akılsa ayağa kalkıp bağırıyor:
‘Ya bu uğurda ölürsek, o zaman ne olacak ?’ diyor.
Hepsini susturup, akıla dönüyorum:
‘Ölüm dediğinde nedir ? Biz ona sebep yaşamayı göze almışız.’
Derin bir sessizlik çöküyor...
Malbork Kalesi’nin önünde,
Tüm ızdırap ve hayat silsilesinin içinden,
Seni çıkarmaya geliyorum.
Biraz yaralı
Ama tam pusatlı
Gönlümde aşk dolu, ben sana geliyorum.

02.55
20.05.2020