Tan yeri ağardı ey gönül,
Akşam oluyor her yer karanlık sen yoksun.
Labirent gibi aynı yerde dolanıp duruyorum.
Hayallerle yaşamak beni kandırıyor artık.
Az kaldı yavaş yavaş bitiyor vakit...
Aslında her şey güzeldi seninleyken,
Her şey bir film sahnesinden ibaretti sadece.
Ne sen bana aittin ne de ben sana.
Şimdi uzaksın bana her benliğinle,
Bir daha kavuşmamız imkansızdan da öte...
Bulutlar kadar temiz olsaydı insan.
Gökyüzü gibi cesur,
Uçan kuşlar gibi özgür olabilseydi.
Denizin gökyüzüyle birleştiği yerde,
Güneş’in batarken o hüzünlü rengi gibi,
Kendi olabilseydi…
Şakaklarım beyazladı, ne çabuk geçiyor hayat perdesi
En zamansız anda tükendi mutluluk yelpazesi
Vakitsiz oldu her şey, tutamadım zamanı
Vasıfsız olan hayat değil, insanın ta kendisi
Ansızın oldu yaşanan bunca depremler
Lüzumsuz insanlar içinde tükettik ömrümüzü...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!