Yurdumun meyvesi; tomurcuklarım.
Çiçeğim, bülbülüm, gülüm talebem.
İnkişaf yolunda kul olduklarım.
Ayrı koyar ancak; ölüm talebem.
Sınıfa girince huzur bulurum.
Nefesinle aynı hava solurum.
Sensiz mekanlarda sus pus olurum.
Yanında açılır dilim talebem.
Riyasız, yalansız, ne saf bir cansın.
Geleceğe hayat verecek kansın.
Ruhun; güzel hasletlerle donansın.
Bize kızıl elma; bilim, talebem.
Çalışalım; yurdu mamur etmeye.
Kalkınmada en ön safta gitmeye.
Bayrak, millet, yurt gayreti gütmeye;
Azminize ben kefilim talebem.
Dertlerimi unuturum yanında.
Dolaşsın isterim ruhun kanımda.
Bazen yedisinde, bazen onunda;
Çocuk olur yaşlı gönlüm talebem.
Nisari Özdoğan
Kayıt Tarihi : 28.9.2020 11:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirimin;1962-1971 yılları arasında hayatımın en huzurlı, mutlu ve heyecanlı yılları olan sınıf öğretmenliğim yıllarımda yazmıştım.
![Nisari Özdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/09/28/talebem.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!